| Français | Occitan | Escrivètz-nos
| Français | Occitan | Escrivètz-nos
Oficièr de marina, òme politic e erudit, Henri de Pascal de Rochegude es un dels precursors de l'estudi scientific de la lirica dels trobadors al sègle XIX.
Rochegude, Henri-Pascal de (forma referenciala francesa)
< Paschal de Rochegude, Henri de (1741-1834) (forma completa d'estat-civil)
< Rochegude, Henri-Paschal de (1741-1834) (forma erronada)
< Pascal de Rochegude, Henri (1741-1834) (forma erronada)
< Pascal de Ròcaguda, Enric (1741-1834) (forma occitana del nom)
Henri-Pascal de Rochegude nais a Albi lo 18 de decembre de 1741. A 16 ans dintra a l’Escòla dels gardas de la marina a Rochefort. Devengut oficièr de marina, participa a diferentas missions, notamment en Índia de 1768 a 1769 e dins las isclas Kerguelen en 1773. Nommat luòctenent de nau en 1778, participa a la guèrra d'Independéncia americana. Apuèi se vei fisar una mission de contraròtle a Sant-Domingo de 1785 a 1787.
Es elegit deputat suplent de la noblesa als Estats generals de 1789 per la senescalciá de Carcassona. A partir del 10 de febrièr de 1790, sèi a la Constituenta puèi a la Convencion en 1792.
Es nommat contra-amiral en 1793, encargat de mission dins los pòrts franceses. Aprèp lo còp d’estat del 18 brumari an VIII (1799), se retira a Albi a l'atge de 60 ans per se consacrar a la redaccion de sos obratges e als estudis sus la lenga d’òc que perseguirà fins a son darrièr jorn.
Se constituís una importanta bibliotèca ont los trobadors, la literatura romana e los tèxtes ancians prenon una plaça importanta. Morís a Albi lo 16 de març de 1834 e lèga a sa vila natala aquela bibliotèca (12 400 volums conservats a l'ora d'ara) que constituís la basa del fons ancian de la bibliotèca municipala.
Henri Pascal de Rochegude es un erudit plurilingue que mestreja lo latin, l’espanhòl, l’italian e lo catalan en mai del francés e de l’occitan. Es sus la basa d'aquel multilinguisme que fonda son estudi critic dels tèxtes dels trobadors, dobrissent la via al novelum de l’estudi scientific de l’occitan al sègle XIX.
Es del temps de sa retirada a Albi en 1819 que publica, jos l’anonimat, lo Parnasse occitanien e l’Essai de Glossaire occitanien pour servir à l'intelligence des poésies des troubadours, dos obratges fondamentals.
Lo Parnasse occitanien es una antologia dels tèxtes dels trobadors que conten las pèças en vèrses pacientament reculhidas e copiadas dins las bibliotècas al cors de sos sejorns parisencs. Se l’obratge se presenta coma una antologia de tèxtes ancians, se caracterisa mai que mai per un apròchi novèl, rigorós, metodic e subretot critic de cara a de compilacions anterioras.
Es dins la drecha linhada d'aquel trabalh que se plaça son Glossaire occitanien, lexic occitan-francés ont expausa sa teoria de l’origina de las lengas romanas, mai que mai de la lenga d’òc, sa vision de l’evolucion de las lengas e sas remarcas sus l’etimologia.
L’ensemble de son òbra publicada, que cobrís pas qu’una part de son trabalh de collectatge, dobrís la via a l’estudi dels tèxtes e a la sciéncia naissenta que prendrà lo nom de filologia romana e que François Just Marie Raynouard, l’un de sos correspondents, ne devendrà lo cap de fila.
Véser las publicacions de Henri-Pascal de Rochegude referenciadas dins
Lo Trobador, catalòg internacional de la documentacion occitana
Copiez le code ci-dessous pour l'intégrer à votre page web